Prywatny ośrodek leczenia uzależnień | Ośrodek Przebudzenie Wrocław Strona główna O nas Oferta Galeria Blog Kontakt Czym dokładnie jest depresja? Depresja jest chorobą cechującą się uporczywie utrzymującym uczuciem smutku, poczuciem pustki oraz utratą zainteresowania wszelkimi czynnościami. Depresji bardzo często towarzyszą takie objawy jak niezdolność do wykonywania codziennych czynności, zaburzenia snu oraz wiele innych, równie destrukcyjnych i nieprzyjemnych objawów. Z danych Światowej Organizacji Zdrowia depresja dotyka prawie 10% całej populacji, co stanowi czwarty najpoważniejszy problem zdrowotny na świecie. Depresja jest terminem wieloznacznym. Najczęściej kojarzy się z ogólnym poczuciem smutku lub też przygnębieniem. Dlatego też ta choroba jest tak często ignorowana, co zaś może prowadzić do tragedii. Objawy depresji w wielu przypadkach są do siebie podobne, jednakże każdy przeżywa tę chorobę na swój sposób. Niektóre osoby odczuwają smutek i apatia, inni zaś nie są w stanie podnieść się z łóżka, a ich głowę obiegają myśli samobójcze. Rodzaje depresji Na podstawie pacjentów ośrodka Przebudzenie we Wrocławiu wyróżniliśmy kilka najpopularniejszych typów depresji. Każdy z nich charakteryzuje się innymi przyczynami występowania oraz objawami. Depresja egzogenna – nazywana jest również depresją reaktywną. To stan wynikający z trudnych i traumatycznych przeżyć. Depresja tego typu może być reakcją na utratę pracy, rozwód, przeżycie wypadku, w którym ktoś zginął albo śmierć bliskiej osoby. W trakcie tej choroby występuje niezwykle silne przygnębienie, które samoczynnie nie przeminie. Dystymia – ten rodzaj depresji jest niezwykle groźny dla osoby, która na nią cierpi. Charakteryzuje się bardzo niskim poczuciem własnej wartości, obniżonym nastrojem, brakiem wiary w siebie oraz w otoczenie oraz problemami z podejmowaniem decyzji. Dystymia choć przebiega łagodniej niż inne rodzaje depresji, może wywoływać myśli samobójcze. Baby blues (depresja poporodowa) – ten rodzaj choroby dotyka młode matki tuż po urodzeniu dziecka. Stan umiarkowanego przygnębienia występuje po porodzie bardzo często, a dzieje się tak z powodu gwałtownych zmian hormonalnych. Gdy ten stan nie mija, może przekształcić się w depresję poporodową. Młoda mama męczy się wtedy z ogromnym wyczerpaniem psychicznym oraz fizycznym. Jednak najgorsze jest przewrażliwienie na punkcie dziecka oraz niechęć do opieki nad nim. Osoby z depresją poporodową często boją się przyznać do choroby, ponieważ uważają, że wtedy uznane by było za nieprzygotowane do roli matki. Depresja sezonowa – choroba, która najczęściej dotyka osoby pomiędzy 20. a 30. rokiem życia. Najczęściej atakuje jesienią, kiedy to młodzi ludzie nie otrzymują odpowiedniej ilości słońca, przez co czują się rozdrażnieni, senni oraz bez energii. Depresja endogenna – ten rodzaj choroby wynika z zaburzonej pracy systemu hormonalnego lub nerwowego. Depresja pojawia się nagle oraz często maskowana jest przez inne dolegliwości, takie jak niestrawność, bóle głowy oraz stawów. Depresja w przebiegu choroby dwubiegunowo – afektywnej – ten rodzaj choroby charakteryzuje się naprzemiennym występowaniem epizodów manii oraz depresji, przy czym ten drugi rodzaj jest o wiele dłuższy i cięższy w przebiegu. W ośrodku leczenia depresji Przebudzenie we Wrocławiu zajmujemy się leczeniem wszystkich typów depresji. Najczęstsze objawy depresji Objawy depresji mogą mieć charakter przewlekły oraz nawracający. Osoby cierpiące na tę chorobę przeżywają w różne sposoby identyczne objawy. Osoba z depresją postrzega świat w czarno-białych barwach. Czuje, że choroba pozbawia jej wszystkiego – energii życiowej, motywacji, dobrych relacji z innymi ludźmi, spełniania swoich marzeń czy dążenia do realizacji zawodowej. Myślenie depresyjne charakteryzuje się tym, że osoba chora na depresję na cały świat patrzy w sposób bardzo pesymistyczny – niskie poczucie wartości, wyrzuty sumienia, zwalanie całej winy na siebie. Chory na depresje bardzo często traci wszystkie swoje dotychczasowe zainteresowania i ma ogromne trudności w podejmowaniu decyzji, zarówno tych mniej jak i bardziej ważnych. Depresja może rozwinąć się do takiego poziomu, w którym chory nie będzie w stanie realizować codziennych czynności, takich jak mycie, jedzenie czy nawet podniesienie się z łóżka. Osoby z depresją bardzo często mają napady lęków. Taki stan nie jest objawem klinicznym choroby, jednakże towarzyszy on chorobie. Osoby chore nie są w stanie określić przyczyny lęku, ani też nie wiedzą jak sobie z nim poradzić – po prostu mu się poddają. Kolejnym objawem depresji jest poczucie bezsensu życia. Chory ma tak silne poczucie beznadziejności, że uważa swoją egzystencję za coś bezsensownego. Z tego powodu osoby z depresją bardzo często mają myśli samobójcze, bo to się dla nich wydaje najlepszym i jedynym rozwiązaniem problemu. Zmniejszenie popędu seksualnego to kolejny objaw, który często pojawia się przy wielu rodzajach depresji. Niskie poczucie własnej wartości i spadek libido zabierają jakąkolwiek przyjemność z aktu seksualnego, co może jeszcze bardziej pogłębiać stan depresyjny. Osoby z depresją mają również bardzo mocno zaburzoną higienę snu. Chory ma problemy z zasypianiem, jego sen jest płytki i budzi się w godzinach porannych nie mogąc znowu usnąć. Istnieje również druga możliwość – nadmierny sen. Chora na depresję osoba bez przerwy śpi lub leży w łóżku, co powoduje zaniedbanie codziennych czynności oraz aktywności. Wahania nastrojów w ciągu dnia są procesem standardowym w przebiegu choroby. Z rana osoba z depresją może czuć wielkie szczęście, zaś już w południe może leżeć pod kołdrą zapłakana i niezdolna do czegokolwiek, po to, by za kilka godzin znów skakać ze szczęścia. Objawów depresji jest oczywiście więcej i są one zależne od danego pacjenta. W ośrodku Przebudzenie znane są nam wszystkie symptomy choroby. Dzięki doświadczeniu w pracy z wieloma pacjentami wiemy jak pomóc każdej osobie cierpiącej na depresję. Czy terapia leczenia depresji jest konieczna? Czyli o konsekwencjach nieleczonej choroby Depresja nigdy nie ustąpi sama z siebie, a nawet jak będzie nam się wydawało, że tak, to możemy być pewni tego, że niedługo choroba powróci ze zdwojoną siłą. Oczywiście istnieją sposoby, które mogą załagodzić objawy depresji, ale pamiętajmy, że w taki sposób choroba nigdy nie minie, a my będziemy nadal cierpieć. Niezbędne jest więc sięgnięcie po pomoc, którą oferujemy w naszym ośrodku leczenia depresji Przebudzenie k/ Wrocławia. Nieleczona depresja prowadzi do śmierci, gdyż odejście z tego świata wydaje się być dla osoby chorej jedynym słusznym rozwiązaniem, co oczywiście prawdą nie jest. Każdy stan depresyjny można wyleczyć przy użyciu odpowiednich środków oraz wsparciu doświadczonych terapeutów. Czy z depresją da się walczyć samodzielnie? Samodzielne leczenie depresji jest niemalże niemożliwe. Istnieją sposoby na to, by załagodzić objawy choroby, jednakże pamiętajmy, że jest to tylko chwilowe przykrycie problemu. Ćwiczenia, dieta oraz spacery mogą pomóc wyzbyć się negatywnych myśli, lecz jest to tylko chwilowe. Te rzeczy stanowią dobre wsparcie terapii, ale nie powinny być jednym sposobem leczenia depresji. Podsumowując – depresji nie da się zwalczyć samodzielnie. Jak wyleczyć depresję? Leczenie depresji powinno odbywać się w kontrolowanych warunkach przy pomocy doświadczonego specjalisty, który posiada odpowiednią wiedzę oraz doświadczenie do tego, by móc zrozumieć problem osoby chorej oraz udzielić jej niezbędnej pomocy. Osoba chora na depresję jest przekonana, że nikt jej nie rozumie, dlatego niezwykle istotne jest to, by terapię prowadził lekarz, który jest w stanie zmienić jej zdanie. W ośrodku leczenia depresji Przebudzenie koło Wrocławia pracują sami wykwalifikowani oraz doświadczeni terapeuci, którzy posiadają wiele lat doświadczenia w pracy z osobami z zaburzeniami psychicznymi. Skontaktuj się z nami już teraz! Nasi pracownicy odpowiedzą na każde Twoje pytanie. Czym jest nerwica? Nerwica jest choroba, która dotyka coraz większej ilości osób na całym świecie. Termin ten używany jest do opisu zaburzenia psychicznego, który wiąże się z doświadczaniem cierpienia i stanów lękowych, które to upośledzają codzienne funkcjonowanie. To również potoczna nazwa zaburzeń lękowych. Zaburzenia te obejmują silne fobie, reakcję na ciężki stres, rozdrażnienie oraz zaburzenia adaptacyjne. Symptomy nerwicy mogą być różne oraz mogą objawiać każdej osobie w różny sposób. Na nerwicę cierpi około 20% populacji, co stanowi bardzo duży odsetek ludzi chorych. Niestety ta choroba jest dość często ignorowana przez ludzi oraz otoczenie i tłumaczy się ją stresem. Objawy nerwicy zależne są od jej rodzaju. Rodzaje oraz objawy nerwicy Nerwica natręctw – są to zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Wiele z objawów nerwicy natręctw przekłada się na sferę fizyczną, przykładowo nadmierna potliwość lub drżenie rąk. Do tej pory nie określono jasnych przyczyn występowania tego rodzaju nerwicy. Zaburzenia mogą być następstwem dużej wrażliwości, nieprzystosowania społecznego lub mogą być uwarunkowane genetycznie. Kompulsje to bardzo sztywne rytuały związane z dokonywaniem pewnych czynności. Natręctwa z tym związane mogą dotyczyć wielokrotnego sprawdzania czy drzwi są zamknięte, przymusowego mycia rąk, układania rzeczy w konkretnym schemacie czy też robienia czegoś wedle jakiejś reguły. Nerwica neurasteniczna – objawy tego rodzaju nerwicy to najczęściej duże rozdrażnienie, wściekłość, zmęczenie, uczucie znużenia, osłabienie, problemy z koncentracją, zaburzenia snu oraz smutek. Nerwica lękowa – osoba chorująca na ten rodzaj nerwicy cierpi na nieustanny strach przed wieloma rzeczami, sytuacjami czy stanami. Lęk bardzo często bywa nieokreślony – nie wiadomo jakie są jego przyczyny i dlaczego dana osoba się boi. Strach czuje się dosłownie przed wszystkim – wyjściem z domu, pozostaniem samemu w mieszkaniu, pójściem do sklepu czy nawet spaniem. Można stwierdzić, że osoba z nerwicą lękową boi się dosłownie wszystkiego. Nerwicowe reakcje pourazowe – osoby, które przeżyły w swoim życiu traumatyczne przeżycia, takie jak gwałt, śmierć bliskiej osoby czy wypadek samochodowy. Chory odczuwa wtedy utrwaloną lub opóźnioną reakcję na stres, który może objawiać się koszmarami, poczuciem bezsilności, nadmierną potliwością oraz unikaniem sytuacji i osób kojarzących się z konkretnym wydarzeniem. Istnieje wiele innych rodzajów nerwicy. W ośrodku Przebudzenie koło Wrocławia jesteśmy świadomi tego, że każda osoba przychodzi do nas ze swoim problemem, który wywołuje nerwicę. Doświadczony zespół specjalistów doskonale wie, jak radzić sobie z takimi problemami oraz jak pomóc osobom potrzebującym. Jakie są przyczyny rozwoju nerwicy? Przyczyny poszczególnych rodzajów nerwicy nie są do końca jasne dla społeczeństwa oraz lekarzy. Wszystko zależne jest od przeżyć oraz doświadczeń konkretnej osoby i to na tej podstawie określa się kierunek terapii. Uważa się, że pierwotną przyczyną nerwicy mogą być wszelkiego rodzaju urazy, których doświadczaliśmy jako młodzi ludzie, tj. urazy wczesnodziecięce, a czynnikiem wyzwalającym ten stan jest nieprawidłowa konstrukcja osobowości. Bardzo często nerwica „budzi” się na wskutek długotrwałego stresu, którego doświadczyć można w szkole czy w pracy. Wiele osób nie radzi sobie z tym stresem, nie chce mówić o nim nikomu, a to zaś skutkuje trzymaniem w sobie wszystkich negatywnych emocji. Takie działania mogą doprowadzić do rozwoju choroby u pacjenta. Do czego prowadzi nieleczona nerwica? Jednym ze skutków nieleczonej nerwicy jest utrata jakiejkolwiek radości z życia. Wszystko dookoła staje się szare, smutne i bez sensu. Drugim skutkiem jest obniżona samoocena, co przekłada się na życie intymne oraz towarzyskie. Chory na nerwicę człowiek jest przekonany, że jest beznadziejny przez to, czego doświadcza, i wydaje mu się, że nie ma szans na to, by ktokolwiek go polubił bądź pokochał. Te dwa czynniki powodują to, że osoba z nerwicą najczęściej zamyka się w domu i izoluje od społeczeństwa. Wiele osób w ten sposób uzależnia się od leków, które dają wytchnienie na jakiś czas. Tak jak było wspomniane we wcześniejszej części – każdy reaguje inaczej. Dlatego inne osoby stanowią całkowite przeciwieństwo tych, które siedzą w domu. Pochłaniają się w wir pracy i żyją tylko tym, zapominając o całym społeczeństwie. Niestety – podobnie jak w przypadku depresji, nieleczona nerwica może doprowadzić do samobójstwa. Jak walczyć z nerwicą? Przy leczeniu nerwicy konieczna jest pomoc wykwalifikowanego specjalisty. Terapia w ośrodku w otoczeniu doświadczonych terapeutów jest jedynym wyjściem. Wiele osób z powodu wstydu boi się zgłosić do terapeuty, przez co próbuje samodzielnie walczyć z nerwicą poprzez spożywanie środków uśmierzających skołatane nerwy lub też picie trunków po to, by zapomnieć. Taki proces może zakończyć się nie tylko nieuleczeniem nerwicy, ale również popadnięciem w alkoholizm. Czym się różni depresja od nerwicy? Depresja oraz nerwica to zaburzenia psychiczne, które mają wiele wspólnych objawów, np. drażliwość, apatia, zaburzona higiena snu, smutek oraz brak radości z życia. Jednak są to dwie osobne choroby, które wymagają całkowicie innego podejścia terapeuty. Obraz kliniczny tych dwóch chorób jest niemalże identyczny, jednak są to dwie różne jednostki chorobowe. Zaburzenia nerwicowe to grupa schorzeń psychicznych, spowodowanych przez czynniki psychologiczne, które polegają na zakłóceniu prawidłowych funkcji organizmu człowieka. Pamiętajmy o tym, że podstawowym objawem nerwicy jest wszechobecny lęk. Do tego dochodzą objawy somatyczne, czyli fizyczne, takie jak bóle mięśni i stawów, zaburzenia wzroku i słuchu, nudności, problemy z oddychaniem, kołatanie serca oraz uderzenia ciepła. Zaburzenia nerwicowe to grupa schorzeń, która charakteryzuje się niezwykle dużą ilością różnorodnych objawów, których zawsze podstawowym jest lęk. Stan ten towarzyszy choremu w każdym momencie jego życia. Podczas depresji przeważają takie objawy jak obniżenie nastroju, brak energii, demotywacja, uczucie wyczerpania psychicznego i fizycznego, brak radości z życia oraz wszechobecny smutek. Podłoże depresji jest wieloczynnikowe. O depresji może świadczyć występowanie co najmniej trzech objawów – obniżenie nastroju, brak radości z życia oraz wzmożona męczliwość. Symptomy te muszą utrzymywać się minimum przez dwa tygodnie, by można było mówić o depresji. Dodatkowe objawy tej choroby to przede wszystkim osłabienie koncentracji, zaburzenia snu i apetytu, niska samoocena, myśli samobójcze, mała wiara w siebie, poczucie pustki i samotności. Czym się różni leczenie depresji od leczenia nerwicy? Leczenie obu tych zaburzeń psychicznych jest do siebie bardzo podobne. Terapia stanowi połączenie indywidualnych spotkań z psychoterapeutą wraz z odpowiednimi lekarstwami. Terapia leczenia depresji ma na celu ustąpienie symptomów depresji oraz przeciwdziałanie ich nawrotom w przyszłości. Większość leków antydepresyjnych w żaden sposób nie upośledza codziennej aktywności pacjenta, dzięki czemu leki mogą być spożywane bez kontroli lekarza. Leczenie zaburzeń nerwicowych opiera się głównie na psychoterapii. W ciężkich przypadkach terapia wspierana jest poprzez podanie pacjentowi odpowiednich leków – przeciw lękowych, antydepresyjnych oraz blokerów receptorów beta, które blokują objawy towarzyszące lękowi. Wylecz depresję lub nerwicę w ośrodku Przebudzenie koło Wrocławia Nasz zespół terapeutów posiada wieloletnie doświadczenie w pracy z osobami uzależnionymi od środków odurzających, takich jak alkohol czy narkotyki. Specjaliści doskonale radzą sobie również w zakresie leczenia wszystkich rodzajów depresji oraz nerwic. Oferujemy profesjonalne i empatyczne podejście do każdego pacjenta. Nasza terapia prowadzona jest w oparciu o autorski program, który cechuje się niesamowitą skutecznością.

Osoby chore na depresję odsuwają od siebie aktywności i ludzi, ulegają poczuciu bezbrzeżnego osamotnienia. Często towarzyszą im trzy „BEZ”, czyli bezsilność, bezradność, beznadzieja. Osoba cierpiąca na depresję ma poczucie pełnego wyczerpania. Zmęczenie towarzyszy jej właściwie przez cały czas, niezależnie od pory dnia. Depresja nazywana jest również chorobą braku energii. W słowniku osoby cierpiącej na depresje, nie pojawiają się „proste rzeczy”. Codzienne, nawet rutynowe czynności, spotykają się z ogromną trudnością – wstanie z łóżka czy mycie zębów są czasem wyzwaniem ponad siły. Charakterystyczna dla depresji jest izolacja. Osoba chora najpierw przestaje odbierać telefony od dalszych znajomych, a w końcu od przyjaciół i rodziny. Rozmowa jest zbyt trudna. Chory nie tylko boi się oceny i postrzegania ze strony innych, ale także nie chce udawać, że wszystko jest ok. Bardzo charakterystyczna dla depresji jest anhedonia – osobę chorą przestają cieszyć rzeczy i aktywności, które dawały satysfakcję. To, co powszechnie uważane jest za przyjemne, staje się obojętne. „Wystarczy piękny uśmiech, by ukryć zranioną duszę i nikt nie zauważy, jak bardzo rozbity jesteś w środku”. Robin Williams Należy odróżnić depresję w znaczeniu klinicznym od obniżenia nastroju, niekiedy nawet znacznego, spowodowanego innymi czynnikami, np. żałobą lub niektórymi chorobami somatycznymi jak niedoczynność tarczycy. Pamiętajmy !!!Człowiek zdrowy także doświadcza różnego rodzaju smutku, przygnębienia czy ogólnie obniżenia nastroju. Pojawiający się epizod depresyjny niesie za sobą trzy stany, czyli łagodny, kiedy to człowiek zaczyna odczuwać subiektywne trudności, umiarkowany polegający na pogorszeniu funkcjonowania w podstawowych rolach życia, następnie ciężki, wówczas człowiek wypada z ról społecznych i dominująca jest u niego izolacja. U osób, u których zaczyna się rozwijać depresja, mogą pojawić się objawy ze sfery emocjonalnej, czyli:– smutek, przygnębienie;– stopniowy zanik zdolności odczuwania przyjemności (anhedonia);– narastający spadek radości życia aż do jej utraty;– zmniejszenie wrażliwości na bodźce emocjonalne (apatia);– płacz lub towarzysząca niemożność płaczu;– obojętność, poczucie pustki;– utrata poczucia własnej wartości;– poczucie stale utrzymującego się lęku z jednoczesną trudnością chorego w określeniu, czego konkretnie się boi (lęk nieokreślony).Występują także objawy fizyczne, które mogą być zauważalne w codziennym funkcjonowaniu osoby z depresją, takie jak:– obniżony napęd psychoruchowy;– pobudzenie psychoruchowe z poczuciem zwiększenia napięcia wewnętrznego, niepokoju oraz niemożnością znalezienia sobie miejsca;– trudności w podejmowaniu nawet prostych decyzji, wykonywaniu prostych czynności;– zaburzenia apetytu czy łaknienia;– problemy ze snem (nadmierna senność lub bezsenność);– dobowe wahania samopoczucia (np. zazwyczaj gorsze w godzinach porannych i popołudniowych, w godzinach wieczornych samopoczucie jest nieco lepsze i następuje niewielki wzrost aktywności). Depresja daje również objawy ze sfery poznawczej, która odpowiada za naszą pamięć, myślenie, koncentrację i uwagę, a proces chorobotwórczy je zniekształca, zaburzenia koncentracji i uwagi;– zaburzenia pamięci;– tzw. myślenie depresyjne;– spowolnienie tępa wypowiedzi;– poczucie obniżenia sprawności intelektualnej;– zmniejszenie zainteresowań. Powyższe informacje dot. objawów depresji nie są jedynymi, ponieważ stopniowe wycofywanie się z relacji, czasami aż do całkowitego unikania kontaktu (internetowego, telefonicznego, słownego czy choćby wzrokowego z kimkolwiek) jest izolowaniem się człowieka, zawężeniem także kręgu osób, z którymi chory jest jeszcze w stanie utrzymywać kontakt. Pamiętaj !!!Depresję można w każdym wieku leczyć, farmakologicznie (leki przepisane przez lekarza podczas epizodów/nawrotów choroby), profilaktyczną farmakologią (leki przyjmowane z remisji choroby między nawrotami), za pomocą psychoedukacji/psychoterapii (najczęściej poznawczo-behawioralnej, tzw. „tu i teraz” oraz dzięki wsparciu ze strony bliskich, które jest bardzo znaczące na każdym etapie choroby. Jeśli chcesz wesprzeć osobę, która choruje na depresję, szanuj jej uczucia. Ponieważ nie wiesz, co czuje, nie zostawiaj jej samej, nie oceniaj, zapytaj, jak możesz jej pomóc, koniecznie namów tę osobę, żeby udała się do specjalisty. POWIEDZ O TYM, ŻE JESTEŚ OBOK„Jestem tutaj, żeby Cię wspierać”Powiedz wprost, że jesteś obok, że osoba chora jest dla Ciebie ważna i zawsze będziesz ją wspierać. To bardzo ważne, żeby miała poczucie, że nie jest sama w trudnym dla niej czasie. SŁUCHAJ CIERPLIWIE I NIE PRZERYWAJ„Zawsze możesz na mnie liczyć”Słuchaj uważnie tego, co bliska osoba ma Ci do powiedzenia. Być może będzie chciała podzielić się z Tobą wrażeniami z terapii lub opowiedzieć o uczuciach. Nie przerywaj, bądź cierpliwa/-y. OKAŻ ZAINTERESOWANIE„Nie w pełni rozumiem, co masz na myśli, ale naprawdę Ci współczuję”Dopytuj o kwestie, których nie rozumiesz. Poproś osobę bliską o wyjaśnienie, co dokładnie ma na myśli. Utrzymuj kontakt wzrokowy, pokaż, że zależy Ci na zrozumieniu emocji, które odczuwa. ZACHOWUJ SIĘ NATURALNIE„Kiedyś ten stan się skończy, a my nadal będziemy tu razem”Staraj się zachowywać jak najbardziej naturalnie. Poruszaj tematy, które lubicie. Pozwól, by bliska osoba nadal mogła uczestniczyć w dotychczasowym życiu i miała możliwość oderwać się od trudnych myśli. WSPIERAJ W KONTYNUOWANIU TERAPII„Powoli poradzimy sobie”Pamiętaj, że depresja to choroba, która wymaga leczenia. Bardzo ważne jest, by osoba Ci bliska rozpoczęła takie działania – a jeśli zabraknie motywacji, by je kontynuować – postaraj się dać jej wsparcie, by nie przerwała terapii. DOSTRZEGAJ STARANIA I DOCENIAJ JE„Widzę jak bardzo się starasz i doceniam to”Staraj się zauważać drobne gesty i starania, które bliska Ci osoba podejmuje. Być może pierwszy raz od dawna zaproponowała Ci wspólne wyjście – doceń to. Będzie to dla niej bardzo motywujące. 23 lutego to Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją, choroba ta towarzyszy wielu ludziom, dlatego też powstały różnego rodzaju kampanie, fora internetowe oraz telefony zaufania, które podane są poniżej:· WAŻNE TELEFONY !!!· (22) 484 88 01 Antydepresyjny Telefon Zaufania· (22) 594 91 00 Antydepresyjny Telefon Forum Przeciwko Depresji· 116 111 Telefon zaufania dla dzieci Autorką artykułu jest:mgr Magdalena Orzechowska-Siarapsycholog kliniczny, kurator społeczny, pedagog

Depresja kliniczna jest jednym z najbardziej uleczalnych zaburzeń zdrowia psychicznego. W rzeczywistości od 80 do 90% osób z depresją reaguje pozytywnie na leczenie. Zwykle dla uzyskania najlepszego efektu stosuje się różne warianty połączeń opisanych poniżej sposobów leczenia.

#WYGRAJ_Z_DEPRESJĄ PORADNIK PSYCHOLOGICZNY ONLINEPoradnik psychologiczny przygotowaliśmy we współpracy z psychologiem Magdaleną Tarabichi, w ramach kampanii społecznej #Wygraj_z_depresją, którą Fundacja Veritas zorganizowała w ramach obchodów międzynarodowego dnia walki z depresją pod hasłem: Nie bój się prosić o pomoc - wygraj z depresją. Kampania skierowana jest do dzieci i STATYSTYKIWedług danych Światowej Organizacji Zdrowia, depresja jest czwartą najpoważniejszą chorobą na świecie i jedną z głównych przyczyn samobójstw. Permanentne obniżenie nastroju i poczucie lęku wśród dzieci i młodzieży jest coraz częstszym problemem w Polsce. Według wyników badania Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę z 2018 roku co szósty nastolatek przynajmniej raz w życiu się okaleczał, 7 proc. badanych próbowało popełnić samobójstwo. Te same badania ukazały, że Polska jest na drugim miejscu w Europie pod względem liczby samobójstw dzieci i młodzieży. DEPRESJA – KOGO DOTYCZY?Depresja może dotknąć każdego, bez względu na wiek, płeć czy status materialny. Większość ludzi kojarzy ją ze:smutkiem,przygnębieniem,rozdrażnieniem,niepokojem,zmniejszeniem energiiutratą nastrój zdarza się każdemu, jednak, gdy utrzymuje się dłużej niż dwa tygodnie i utrudnia codzienne funkcjonowanie, może świadczyć o rozwijającej się poważnej chorobie – JEST DEPRESJA?Depresja, inaczej zaburzenie depresyjne, należy do zaburzeń psychicznych, poważnie utrudniających lub wręcz uniemożliwiających zwykłe funkcjonowanie w codziennym życiu. Cechuje się przede wszystkim trwającym co najmniej ponad dwa tygodnie obniżeniem nastroju, a więc smutkiem, utratą przyjemności i zainteresowania codziennymi obowiązkami, jak również pesymistycznym podejściem do samego siebie i świata. Taki stan ma zatem znaczący wpływ na codzienne życie, czego częstym przejawem mogą być trudności ze snem, utrata sprawności intelektualnej, chęć izolacji ale również zaburzenia apetytu i/lub popędu podkreślić, iż depresja nie jest chwilowym, przejściowym złym samopoczuciem w odpowiedzi na niekorzystne wydarzenia życiowe, lecz poważnym zaburzeniem wymagającym leczenia. JAK ROZPOZNAĆ DEPRESJĘ?Odczuwasz głęboki smutek i przez kolejne tygodnie Twój nastrój nie zmienia się na lepsze? Być może masz depresjęOsoba cierpiąca na depresję:odczuwa ciągły, nieprzerwany smutek lub/i depresyjny nastrój przez większość dnia, to poczucie jest nawracające i codzienne przez okres minimum dwóch tygodnijest płaczliwastraciła zainteresowanie i/lub przyjemności z czynności codziennych, które dotąd przynosiły satysfakcję lub po prostu sprawiały dotąd przyjemnośćdoświadcza zmęczenia większego niż zwykleczuje, że ma mniej energii, czy siły do podejmowania zwykłych, codziennych zadań i to poczucie permanentnego zmęczenia nie ulega poprawie poprzez sen, czy innego rodzaju stanie depresji pojawiają się również inne zaburzenia (przynajmniej dwa z niżej wymienionych): niskie poczucie własnej wartościutrata wiary w siebieprzekonanie o własnej bezużytecznościnadmierne (nieuzasadnione) poczucie winynegatywne nastawieniepesymistyczny pogląd na przyszłośćspadek koncentracji lub uwagi czy zdolności pamięciowychjakość i ilość snu odbiega od normy, a więc dochodzić może do zaburzeń snu (zbyt długi lub zbyt krótki, wielokrotne przebudzenia itp.)zaburzenia odżywiania cechujące się np. utratą apetytu, a w konsekwencji utratą wagiDepresji mogą towarzyszyć myśli o śmierci, a nawet na depresję odczuwać może na poziomie ciała liczne bóle, spowolnienie lub pobudzenie, jak również zaburzenia seksualne (utrata popędu, przyjemności seksualnej).DEPRESJA U DZIECI I MŁODZIEŻYPostęp społeczny i cywilizacyjny sprawiły, iż depresja jest jedną z pierwszych, co do wielkości chorób cywilizacyjnych, a u dzieci i młodzieży staje się w ostatnich latach coraz bardziej powszechna. Nieprzerwana od dwóch lat pandemia koronawirusa wzmogła jeszcze bardziej u wielu osób poczucie zagrożenia, zaś wprowadzane zgodnie z wytycznymi rządu nauczanie zdalne przyczyniło się do zwiększenia poczucia alienacji u młodzieży. Nie są to główne przyczyny depresji u dzieci, jednak stanowią dobre podłoże aby to zaburzenie się pamiętać, że depresja to poważne zaburzenie i choroba, nie zaś złe zachowanie, czy przejaw buntu. Dzieci i młodzież mogą mieć problemy w przezwyciężaniu trudności w nauce lub wynikające z braku akceptacji siebie lub w grupie rówieśniczej ale również doświadczać agresji i nienawiści w najbliższym otoczeniu lub choćby w internecie. Tego rodzaju problemy, jeśli młody człowiek nie doświadcza wystarczająco dużo wsparcia i zainteresowania, ma małe zasoby mogące go wesprzeć w sytuacji kryzysu, mogą być tłem do rozwoju depresji, szczególnie gdy te problemy są permanentne i długotrwałe, zaś symptomy kryzysu mylone są z buntem młodzieńczym i bagatelizowane przez większości przypadków depresja stanowi efekt współdziałania wielu różnych czynników:genetycznych (stwierdzono, że depresja występuje częściej u dzieci, których krewni też na nią chorowali);biologicznych (zaburzenia hormonalne, nieprawidłowe działanie neuroprzekaźników w mózgu);psychologicznych (niska samoocena, słabe umiejętności społeczne, brak odporności na stres);środowiskowych (konflikty w rodzinie, rozwód rodziców, brak czasu dla dziecka, nadmierne oczekiwania co do jego osiągnięć, stresujące wydarzenia w życiu, śmierć bliskiej osoby,doświadczenie przemocy fizycznej, psychicznej lub seksualnej, nadużywanie przez rodziców alkoholu lub substancji psychoaktywnych, trudna sytuacja materialna, problemy w szkole).OBJAWY DEPRESJI U DZIECI I MŁODZIEŻYObjawy depresji u dzieci i młodzieży są większości przypadków zbliżone i bardzo podobne do tych, które występują u dorosłych. Należą do nich obniżony nastrój, smutek, przygnębienie, apatia,brak energii,nadmierna i uporczywa męczliwość,drażliwość, chwiejność nastroju, impulsywność,uczucie niepokoju i wewnętrznego napięcia,przekonanie o bezsensowności życia,pesymistyczne spojrzenie na przyszłość,zaniżona samoocena,nadmierne poczucie winy,krytycyzm wobec siebie lub nadmierny perfekcjonizm,niechęć do wykonywania codziennych obowiązków,rezygnacja z dotychczasowych zainteresowań i pasji,brak dbałości o wygląd,izolacja od otoczenia, wycofywanie się z kontaktów międzyludzkich,ucieczka w alternatywny świat gier lub internetu,dolegliwości somatyczne (np. bóle brzucha lub głowy),osłabienie koncentracji uwagi, pamięci i zdolności intelektualnych,częste nieobecności w szkole, gorsze wyniki w nauce,zaburzenia snu (problemy z zasypianiem lub nadmierna senność),zaburzenia łaknienia (nadmierne objadanie się lub brak apetytu),zachowania autodestrukcyjne (samookaleczanie, nadużywanie alkoholu lub substancji psychoaktywnych),zainteresowanie tematyką śmierci, myśli depresji u dzieci i młodzieży, choć podobne do objawów depresji u dorosłych, manifestowane mogą być w młodzieńczy sposób, a zmiana w zachowaniu może (choć nie musi) być bardziej widoczna niż u PSYCHOLOGA – MAGDALENY TARABICHIRÓŻNICE W DEPRESJI U DZIECI I MŁODZIEŻY A DEPRESJI DOROSŁYCHPrzyjmuje się, że obraz kliniczny depresji u dzieci i młodzieży nie różni się od depresji dorosłych, jednak zaburzenia nastroju u dzieci charakteryzują się pewnymi specyficznymi symptomami. U młodych ludzi dominuje głównie drażliwość, rozdrażnienie i zachowania agresywne).Warto zwrócić uwagę, żeprzebieg choroby zależy od wieku i czasu trwania zaburzeniaobjawy są często trudne do rozpoznania ze względu na towarzyszące i nakładające się na obraz kliniczny zachowania związane z okresem i kryzysami rozwojowymiOBJAWY DEPRESJI A WIEKDEPRESJA U MAŁYCH DZIECIMałe dzieci, mające jeszcze problem z werbalizacją własnych odczuć i potrzeb, objawy depresyjne przejawiają najczęściej poprzez dolegliwości fizyczne i zmiany zachowania. Są to:deklarowane bóle brzucha,bóle głowy,moczenie nocne,zaburzenia snuutrata zainteresowania zabawkami, czy też rówieśnikami,wzmożona drażliwość, płaczliwość i wybuchy U DZIECI W WIEKU SZKOLNYM Dzieci w wieku szkolnym cierpiące na depresję przejawiają:kłopoty w nauce,niechęć do kontaktów z rówieśnikami,zachowania ucieczkowe w świat gier czy internetu większą drażliwość i zalęknienie,poczucie bezradnościInnymi objawami w tym wieku mogą być:zaburzenia odżywiania (bulimia, anoreksja, zwiększony lub zmniejszony apetyt).myśli o charakterze rezygnacyjnym, czy nawet samobójczymDEPRESJA NASTOLATKÓW O depresji wśród nastolatków może świadczyć, podobnie jak u dzieci młodszych:obniżony nastrój,niska samoocena,podwyższony poziom lękutrudności w naucezachowania aspołeczne,eksperymentowanie ze środkami psychoaktywnymizachowania (auto)agresywne jak choćby samookaleczeniaJeśli takie zachowania się utrzymują, powinny one skłonić osobę chorą, a w szczególności jej opiekuna do kontaktu z lekarzem DEPRESJI U DZIECI I MŁODZIEŻYJeśli zaobserwowaliśmy choćby niektóre z wyżej wymienionych i opisanych objawów, warto skonsultować je z lekarzem ! ABY UDAĆ SIĘ DO PSYCHOLOGA ANI PSYCHIATRY NIE POTRZEBUJESZ SKIEROWANIA Dzieci i młodzież nie potrzebują skierowania do psychiatry czy psychologa, więc nie powinno być problemem znalezienie odpowiedniej dla bliskiej osoby poradni zdrowia psychicznego i umówienia wizyty do przeprowadzi psychoterapię, ale to właśnie lekarz psychiatra może dobrać leczenie farmakologiczne, wypisać potrzebne zwolnienie i/lub skierować na dodatkową można znaleźć:w poradniach zdrowia psychicznego,szpitalach psychiatrycznych, czy teżporadniach być świadomym, iż leczenie depresji jest długotrwałym procesem i wymaga współpracy pacjenta z lekarzem, przy czym wsparcie osób bliskich jest wielką pomocą. W najcięższych przypadkach depresja wymaga hospitalizacji w ośrodkach specjalizujących się w pomocy osobom dotkniętym depresją ale również pomocą ich rodzinie i najbliższym osobom. Podczas farmakoterapii stosuje się leki poprawiające nastrój, zaś podczas sesji psychoterapeutycznych pacjent pracuje nad znalezieniem przyczyny zaburzenia, a następnie uczy się przeformułować niekorzytne schematy poznawcze i behawioralne w takie, które będą dla niego bezpieczne i leczenia są dopasowane do stopnia nasilenia choroby:łagodna depresja wymaga jedynie leczenia leczenia depresjii w umiarkowanym lub ciężkim przebiegu, włącza się zwykle leki dzieci i młodzieży stosuje się oczywiście farmakoterapię z zachowaniem szczególnej RODZICE MOGĄ POMÓC DZIECKU CZY NASTOLATKOWI Z DEPRESJĄ?Obecność i zaangażowanie rodziców stanowi ważny czynnik terapeutyczny w procesie leczenia depresji młodzieńczej i przyspiesza powrót dziecka do możesz zrobić, aby pomóc swojemu dziecku, które choruje na depresję?Bądź obecny w życiu dziecka. Zadbaj o pozytywne relacje między wami. Okaż troskę i dziecko w trudnych chwilach. Pokaż, że zawsze może na ciebie i chwal dziecko. Ciesz się z nim jego lekceważ i nie umniejszaj problemów dziecka. Nie neguj jego uczuć. Słuchaj uważnie. Powstrzymaj się od oceniania, krytykowania, pouczania i dawania że się martwisz. Zapytaj, jak możesz pomóc. Zaoferuj swoje wsparcie, ale nie naciskaj. Bądź wytrwały i coś cię niepokoi – działaj. Porozmawiaj z osobami, które dobrze znają twoje dziecko. Skonsultuj się ze obrażaj się na dziecko, gdy pod wpływem emocji zrani cię lub obrazi. Dowiedz się, co naprawdę kryje się za jego dziecku bezwarunkową akceptację. Powiedz, że jest dla ciebie ważne i kochasz je takie, jakie o jego dietę i wzbogać ją o produkty, które pozytywnie wpływają na nastrój (gorzka czekolada, migdały, banany, awokado, jagody, jeżyny, wiśnie).Zrozumienie dla trudności dziecka, otoczenie go troskliwą opieką i okazywanie miłości, sprawi, że będzie mu łatwiej mierzyć się z chorobą. Przyspieszy także jego powrót do zdrowia. Obecność i zaangażowanie osób bliskich stanowi bowiem ważny czynnik terapeutyczny w procesie leczenia depresji młodzieńczej. Postawa szczerości i otwartości jest miejscem spotkania z dzieckiem. W tej przestrzeni można powiedzieć po prostu, że się wszystkiego nie wie ale próbuje zrozumieć. Można nie wiedzieć jak pomóc ale próbować pytać, oferować wsparcie bez nacisku, a z cierpliwością i empatią. Dziecko –jakie, jakie jest, jest kochane i dlatego czuje się WARTO DAĆ SOBIE POMÓC?Ważnym krokiem jest już sama świadomość, że depresja jest chorobą, a więc nie powinna być tematem tabu ani powodem do stygmatyzacji. Rozpoczęcie leczenia na wczesnym etapie wpłynie na sprawniejsze wyjście z choroby. W skali makro skutki nieleczonej depresji odnoszą się do obszarów życia nie tylko prywatnego, ale oddziaływają daleko poza najbliższych członków osoby chorej. Funkcjonowanie społeczne (relacje w szkole, czy potem pracy) w sposób oczywisty jest mocno zubożałe, a w wymiarze ekonomicznym dochodzi do wielu strat (niewydolność w pracy, konieczność świadczeń zdrowotnych i socjalnych u osób niesamodzielnych ze względu na zaburzenia depresyjne).Uświadamiając sobie, jakie dalsze zagrożenia kryje za sobą depresja wieku młodzieńczego, konieczna staje się postawa profilaktyki, prewencji, wczesnego wykrywania i leczenia tego zaburzenia. PAMIĘTAJ, NIE JESTEŚ SAM/AW ostatnich latach coraz więcej osób, także tych publicznych otwarcie mówi, że boryka się z problemami psychicznymi, depresją, depresją poporodową, nienawiścią do siebie, czy zachowaniami autodestrukcyjnymi. Ich szczerość pomaga osobom mającym podobne problemy lepiej zrozumieć siebie, szukać pomocy i obalać mity dotyczące zdrowiaZNANE OSOBY ZMAGAJĄCE SIĘ Z DEPRESJĄKENDALL JENNER– Budzę się w środku nocy z atakiem paniki. Media społecznościowe nie pomagają odzyskać równowagi. Jak pozostać pozytywnym, gdy wszyscy wokół się opluwają? Trudno nie dać się pożreć hejtowi– mówiła supermodelka na łamach „Harper’s Bazaar” w rozmowie z przyjaciółką Carą Delevingne. Jedna z Kardashianek podkreślała, że przywilej, pieniądze i sława nie chronią przed problemami psychicznymi. Kendall od 12. roku życia dorastała na oczach widzów z całego świata, którzy przed telewizorami śledzili reality show „Z kamerą u Kardashianów”. Z czasem zaczęła w programie pojawiać się coraz rzadziej. Jako jedyna z sióstr nie opowiada otwarcie o swoim życiu osobistym – od jakiegoś czasu spotyka się z koszykarzem Devinem Bookerem, ale próżno szukać wzmianek o nim w telewizji .MILEY CYRUSByła gwiazdka Disneya aktywnie działa na rzecz obalenia tabu, jakie towarzyszy chorobom psychicznym. W czasie pandemii prowadziła na Instagramie program „Bright Minded”, w którym rozmawiała ze sławnymi przyjaciółmi o ich samopoczuciu. Cyrus nigdy nie ukrywała, że mierzy się z depresją, stanami lękowymi i uzależnieniami.– Nigdy nie miałam depresji przez kogoś. Po prostu czułam się źle. Ktoś może powiedzieć, że mam wszystko. Ale nie ma nic gorszego niż udawać szczęście. Przestałam udawać– mówiła w wywiadzie dla „Elle”.JIM CARREY Najzabawniejszy gwiazdor Hollywood, tak jak wcześniej Robin Williams, który odebrał sobie życie w 2014 r., prywatnie ma zupełnie inne oblicze niż na ekranie. W programie „60 minutes” opowiedział, że bierze prozac. – Mam górki i dołki. Dzięki lekom nie czuję już rozpaczy– JOLIE Aktorka, która walczy teraz o opiekę nad dziećmi z byłym mężem Bradem Pittem, jako nastolatka cierpiała na depresję.– Byłam nieszczęśliwa. Krzywdziłam sama siebie. Nie doceniałam życia – mówiła w „Wall Street Journal”. Twierdzi, że najwięcej szczęścia odnalazła w Po rozpadzie grupy Destiny’s Child w 2006 r. Beyoncé czuła się niepewna, samotna, oszołomiona. – Nie jadłam, siedziałam sama w pokoju, nie było ze mną dobrze. Zastanawiałam się, kim jestem, czy w ogóle mam przyjaciół, co dalej – zwierzała się gwiazda. Pomogła jej mama, Tina, która namówiła córkę na terapię. SELENA GOMEZ Aktorka, wokalistka i producentka cierpi na toczeń, chorobę autoimmunologiczną, która powoduje, depresję.– Dopiero z czasem dowiedziałam się, że stany lękowe i ataki paniki są związane z chorobą. To nie jedyne obciążenia, z którymi muszę się mierzyć – tłumaczyła w magazynie „People”. Gomez zmagała się z depresją także po publicznym rozstaniu z pierwszą miłością, Justinem Bieberem, w 2012 STEWART Jako nastolatka odtwórczyni roli Belli Swan w „Zmierzchu” została idolką milionów. Ukrywała wtedy nie tylko swoją orientację seksualną, umawiając się z kolegą z planu Robertem Pattinsonem, ale także stany lękowe.– Miałam obsesję kontroli. Jeśli nie byłam pewna, co może się wydarzyć, udawałam, że jestem chora, żeby nie musieć się z tym zmierzyć – HARRY Sam książę nakręcił program, żeby pomóc innym, ale i sobie. W wywiadzie dla „Telegraph” tłumaczył:– Przez większość życia mówiłem: wszytko ze mną okej. Wreszcie mogę przyznać, że tak nie jest. Straciłem matkę, gdy miałem zaledwie 12 lat. Potem na 20 lat zamknąłem się w sobie. Pomogła mu się otworzyć dopiero żona, Meghan Markle. Dzięki niej zrozumiał, że na brytyjskim dworze nie mógł być do końca sobą. A zasada rządząca królewskim życiem – nigdy nie okazuj emocji – głęboko go tylko kilka gwiazd, które zmagały się z depresją. Przeszukując internet w poszukiwaniu informacji na ten temat można zauważyć , że depresja dotyka coraz większe grono osób, także osób publicznych. Nie oszczędza nikogo, bez względu na płeć , wiek czy status jest poważną i przewlekłą chorobą, która zmienia życie całej rodziny. Nie należy utożsamiać jej z chwilowym przygnębieniem i spadkiem nastroju. Pamiętaj jednak, że jest chorobą uleczalną. Odpowiednie i systematyczne leczenie prowadzi do ustąpienia objawów oraz umożliwia powrót do funkcjonowania w życiu w przypadku depresji zależą od wielu czynników. Zdarza się, że choroba mająca początek w dzieciństwie nawraca w okresie dorosłości. Terapia zaburzeń depresyjnych u dzieci i młodzieży wymaga przede wszystkim zaangażowania ze strony metodą leczenia jest połączenie psychoterapii (indywidualnej, grupowej lub rodzinnej), farmakologii (najczęściej stosuje się leki z grupy inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny) i SZUKAĆ POMOCY?Warto pamiętać, że depresja to choroba i trzeba ją leczyć, więc kontakt z lekarzem specjalistą jest konieczny. Stacjonarnie należy oczywiście najpierw zwrócić się do lekarza psychiatry. Ten pokieruje do psychologa lub psychoterapeuty, jeśli będzie taka potrzeba. Specjaliści przyjmują w poradniach psychologiczno-pedagogicznych, ośrodkach interwencji, przychodniach i na psychiatrycznych oddziałach uzyskać można pomoc pod jednym z niżej wymienionych numerów. Nade wszystko podkreślić jednak należy, że bardzo ważne na każdym etapie leczenia depresji jest wsparcie osób bliskich, znaczących. Ich empatyczna gotowość do pomocy lub choćby wspierająca obecność, są zasobem nieocenionym dla chorego podczas długiego procesu 123 Bezpłatny kryzysowy telefon zaufania dla dorosłych w kryzysie emocjonalnym, czynny przez 7 dni w tygodniu w godz. 111 Bezpłatny telefon zaufania dla dzieci i młodzieży, czynny całą dobę przez 7 dni w tygodniu800 108 108 Bezpłatny telefon wsparcia, czynny od poniedziałku do niedzieli (z wyjątkiem dni świątecznych) w godz. 212 Bezpłatny telefon zaufania dla dzieci i młodzieży Rzecznika Praw Dziecka, czynny całą dobę przez 7 dni w tygodniu22 635 09 54 Telefon zaufania dla osób starszych, czynny w poniedziałek, środę, czwartek w godz. M. Depresja u dzieci i młodzieży: podstawy teoretyczne, psychoterapia poznawczo-behawioralna. Psychoterapia 2008; 2: 15–33. Pobrane z : zapobiegania depresji w Polsce na lata 2016-2020, Mister Zdrowia, Warszawa, 2016, aktualizacja 2018. Pobrane z: Depresja. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gańsk 2006, 12-17,21,

psychicznych. Stanowi to często ogromne obciążenie dla osób dotkniętych chorobą, ich ro-dzin, a w szerszym ujęciu dla systemu społeczno-ekonomicznego państwa. Depresja zmniejsza wydajność w pracy i poczucie satysfakcji z życia, jest przyczyną obniżenia jego jakości, a także niepełnosprawności współczesnych ludzi.

Dla większości ludzi rany na duszy nie są czymś, o czym mówi się otwarcie. Osoby dotknięte depresją zwykle ukrywają swój ból i próbują radzić sobie na własną rękę z cierpieniem, które bywa niewyobrażalne dla kogoś, kto nigdy depresji nie przeżył. Jak rozpoznać, że ktoś nam bliski boryka się z tym problemem? Oto 15 cech i zachowań najczęściej występujących u osób, które zmagają się z depresją (choć często mogą nie być tego nawet świadome). 1. Są zwykle bardzo utalentowane i ekspresyjne Wielu artystów cierpi na choroby psychiczne – wynikający z tego ból sprawia, że odbierają świat intensywniej i głębiej. Jeśli się nad tym zastanowić to, w pewnym sensie, źródło ich wielkości. Nie zawsze możemy to zobaczyć, ale ich zmagania bardzo często mają odbicie w ich pracach. Osoby te potrafią wydobyć piękno z ciemności, która ich pochłania. 2. Poszukują celu Wszyscy potrzebujemy w życiu celu. Chcemy być pewni, że robimy rzeczy, które mają znaczenie. Osoby cierpiące na ukrytą depresję nie są tu wyjątkiem. Też chcą wiedzieć, po co żyją. Stale odczuwają jednak poczucie niedostosowania i lęki związane z tym, że poszukują czegoś, co wydaje im się niemożliwe do odnalezienia. 3. Czasem cicho wołają o pomoc Czasem każdy z nas potrzebuje pomocy. Kiedy nie spodziewamy się, że ktoś może poczuć się słabiej lub mieć doła, nie dostrzegamy próśb o pomoc. Jeśli uda się jednak je dostrzec i w jakikolwiek sposób udzielić wsparcia, tworzymy bardzo bliską, pełną zaufania więź. 4. Inaczej myślą o używkach Ktoś, kto zmaga się z depresją, zwykle wie, co robić, by jakoś złagodzić ból. Wie, że kofeina i cukier podnoszą nastrój i że pomagają też niektóre leki. W przeciwieństwie do innych, osoby cierpiące na depresję wkładają ogromny wysiłek w to, by poczuć się lepiej. To nie takie proste, jak wzięcie ibuprofenu, kiedy boli cię głowa. 5. Zwykle bardzo ściśle łączą ze sobą życie i śmierć Osoby cierpiące na depresję często w momentach rozpaczy mierzą się ze swoją śmiertelnością i poszukują odpowiedzi na najpoważniejsze życiowe pytania. Ich nastawienie często się zmienia. Oczywiście, nie wszystkie osoby w depresji zmagają się z myślami samobójczymi, jednak wiele z nich cierpi także z tego powodu. 6. Mają dziwne nawyki żywieniowe Osoby z depresją mogą nie być w stanie jeść wcale lub jedzą bardzo mało, kiedy mają gorsze chwile. Inni z kolei jedzą więcej, gdy ich stan się pogarsza – to zależy od osoby. 7. Inaczej śpią Osoby z depresją często śpią całymi dniami albo nie śpią prawie wcale. Zaśnięcie może być niemożliwe, a z drugiej strony – czasem sen jest jedyną rzeczą, którą dana osoba jest w stanie robić. Osoby z depresją zmagają się czasem z poczuciem beznadziei, które rozbija fundamenty ich świata. 8. Zwykle mają problemy z poczuciem porzucenia Jeśli kiedykolwiek czułeś się porzucony, wiesz, jak potworne to uczucie. Odejście ważnej osoby to straszne doświadczenie, a na osoby z depresją taka sytuacja może mieć jeszcze gorszy wpływ. Powoduje, że jeszcze bardziej ukrywają swoje uczucia ze względu na wewnętrzny lęk przed porzuceniem przez najbliższych. 9. Są mistrzami w wymyślaniu „przykrywek” Potrafią wymyślić wiarygodne, rozbudowane wymówki, ukrywające to, przez co przechodzą. Na przykład dlaczego nie były na spotkaniu lub przez kilka dni nie odbierały telefonów. Łatwo im przychodzi zmiana tematu, kiedy taka kwestia się pojawia i bez trudu odwracają uwagę innych od swojego cierpienia. 10. Mają uspokajające nawyki Istnieje wiele różnych zmian stylu życia, które można wprowadzić, próbując się uspokoić. Osoby z ukrytą depresją mogą na przykład intensywnie ćwiczyć, słuchać muzyki, chodzić na spacery i tak dalej. 11. Zwykle starają się sprawiać wrażenie szczęśliwych Osoby cierpiące na depresję uczą się udawać. Wydają się zupełnie szczęśliwe i normalne. Kiedy pozwalają, by ich wewnętrzna walka objawiła się na zewnątrz, mają poczucie, że zawiedli. 12. Poszukują miłości i akceptacji Osoby z ukrytą depresją nie ukrywają swojego stanu dlatego, że chcą być nieuczciwe. Chcą tylko chronić swoje uczucia. Te osoby chcą być kochane i akceptowane – jak wszyscy. 13. Mają problemy z wyłączeniem się Osoby te przetwarzają wszystko, co dzieje się w ich życiu, w bardzo szybkim tempie. Przesadnie analizują wszystkie dobre i złe rzeczy, sprawiając, że mają one na nich jeszcze większy wpływ. Ich mózgi są jak gąbki, wchłaniające wszystko, co pojawi się na drodze. 14. Cierpią, widząc cierpienie innych Kiedy inni ludzie cierpią, doprowadza to osoby z depresją do najgorszego stanu. Zawsze wywołuje to emocjonalny ból i może wręcz obezwładniać. 15. Zwykle spodziewają się najgorszego To bardzo stresujące, ale od czasu do czasu może być nawet korzystne. Wysoki poziom inteligencji wydaje się skorelowany z depresją – osoby z tym problemem są w stanie zareagować na wszystko, co się im przydarzy. To sprawia, że bardzo często sprawnie radzą sobie z kłopotami. Jeśli ty sam lub ktoś, na kim ci zależy, cierpi na ukrytą depresję, poszukaj wsparcia lub sam wyciągnij pomocną dłoń. Samotna walka nie jest łatwa i rzadko przynosi skutki. Świat potrafi być naprawdę wspaniałym miejscem. Jeśli uzyskasz pomoc, której potrzebujesz, nic nie będzie mogło stanąć ci na drodze. Nie jesteś dla innych ciężarem – jeśli ludzie, którzy kochają cię i troszczą się o ciebie, chcą ci pomóc – pozwól im na to. Ważne telefony, pod którymi znajdziesz pomoc: Całodobowe bezpłatne numery pomocowe centrum wsparcia dla osób w stanie kryzysu psychicznego Fundacji ITAKA czynne całą dobę pod numerem 800 70 22 22 oraz online na stronie telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 116 111 (dzieci i młodzież) Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka 800 121 212 (dzieci i młodzież) infolinia Pomagamy Ministerstwa Edukacji i Nauki 800 800 605 (dzieci, młodzież, dorośli) Inne numery kryzysowe kryzysowy, bezpłatny telefon zaufania dla dorosłych czynny codziennie od 14 do 22 pod numerem 116 123. Czuwają tam doświadczeni specjaliści, z wiedzą z zakresu psychologii, którzy będą w stanie poradzić i doradzić w wielu sprawach, zwłaszcza tych natury egzystencjalnej, ale nie tylko. Telefon jest dostępny także dla rodzin i bliskich osób zmagających się z problemami natury emocjonalnej i depresją. w każdy poniedziałek w godzinach od 17:00 do 20:00 skorzystać możesz z Antydepresyjnego Telefonu Zaufania Fundacji ITAKA (tel. 22 654 40 41); możesz także skorzystać z pomocy mailowej, pisząc pod adres porady@ w każdą środę i czwartek w godzinach od 17:00 do 19:00 czynny jest Antydepresyjny Telefon Forum Przeciw Depresji (tel. 22 594 91 00). Bartek Kulesza Wejdź na FORUM! ❯ DHqO.

np9zh721qj.pages.dev/58

np9zh721qj.pages.dev/12

np9zh721qj.pages.dev/244

np9zh721qj.pages.dev/252

np9zh721qj.pages.dev/200

np9zh721qj.pages.dev/37

np9zh721qj.pages.dev/38

np9zh721qj.pages.dev/287

np9zh721qj.pages.dev/220

fundacja dla osób z depresją